Raadseltje

 Ik leen 50 EUR van mijn broer en 50 EUR van mijn zus. Ik koop daarmee een broek voor 97 EUR. Ik krijg 3 euro terug van de verkoper. Ik geef 1 euro terug aan mijn broer, 1 aan mijn zus en hou zelf 1 euro, nu sta ik nog 49 euro in schuld bij elk van hen. 49 + 49 + 1 is 99 euro. Waar is die ene euro gebleven?

De klank van België

Gisteren gingen we naar de cinema. Olé ola. Alleen jammer dat twee compleet bezopen vijftigers naast ons kwamen zitten stinken en onafgebroken kletsen daarom ga ik dus niet graag naar de cinema. Olé ola. Maar dat terzijde, wat een feest ! 

In 2012 werd een geweldige documentaire film gemaakt over de Belgische muziekscene van de jaren '80 : The Sound of Belgium. 

Toen de film uitgezonden werd op Canvas (nadat de VRT eerst geweigerd had om financieel te steunen, de geschiedenis van het maken van de documentaire is voer voor een andere documentaire) volgde er een stortvloed van positieve reacties op de sociale media. Allemaal mensen die 25 jaar voordien smalend deden over New Beat, maar door nostalgie ingehaald werden.

De film mag dan wel 12 jaar oud zijn, het blijft het een gigantische trip down memory lane. Mensen die na pakweg 1980 geboren zijn zullen nooit kunnen inschatten hoe gigantisch intens die periode 1987 - 1995 in België was. Boccacio, Chopin, Vinci, Lagoa, Carioca ! Overal geweest en overal met stempels doordrukken binnen geraakt.

In de film krijg je de geschiedenis voor, tijdens en na de New Beat, gelaagder dan de New Beat ooit zelf was, vanaf de jaren '50, met de Decap orgels ... Heerlijke film!

Ze leggen zelfs uit hoe New Beat  uitgevonden werd a.h.v. dit nummer : A Split Second van Flesh. Eerst de originele versie, dan de versie afgespeeld op 33 rpm + 8%.

De digitale inboorlingen

Onlangs kocht ik een nieuwe smartphone. De vorige begon zijn oren te laten hangen en ik liet hem een keer op de cameralens vallen die in duizend kleine stukjes uiteen spatte en de GPS werkte niet naar behoren en het was alweer 2 jaar geleden dat ik eens een nieuwe telefoon kocht. Mijn oog viel op een Fairphone. Ik had er jaren geleden al over horen praten, maar ze waren altijd erg duur. Nog steeds trouwens, maar je krijgt wel 5 (vijf) jaar garantie en ze beweren dat hun telefoons 10 jaar aan updates kunnen doorstaan. Het is natuurlijk enigszins naïef om te geloven dat ik 10 jaar met dezelfde telefoon ga doen, maar tot nu toe : redelijk content van. Ik kreeg zelfs korting een een tweede batterij, want elk onderdeel van de Fairphone kan vervangen worden.

Op het werk werd daar wat smalend over gedaan. Waarom zoveel geld aan een Android uitgeven als je voor een klein beetje meer een iPhone kunt kopen. Met een "klein beetje meer" bedoelen ze een half maandloon. Iedereen jonger dan 35 heeft een iPhone op het werk, de "oudjes" gebruiken Android. Ik antwoord dan steevast dat dat is omdat de jeugd niet met een computer kan werken, want Android is soms een beetje ingewikkeld, terwijl iOS gemaakt werd voor kleuters. Gen Z, de digital natives, ofte de eerste generatie die volledig opgroeide met computers, lacht dan wat, want zij vinden dat ik niets van computers ken. 

Het lachen zou hen snel vergaan... Ha !

Gisteren bijvoorbeeld : mijn laptop wordt vanop afstand overgenomen voor onderhoud. Dat gaat enkele uren duren, dus ik neem een laptop uit de kast die dient om door de stagiaires gebruikt te worden. 

Ik vraag het paswoord, "ah, dat werkt niet, er zit een fout in het klavier en je kunt niet op @ klikken" en er zit toch wel een @ in het paswoord zeker... 

Ik kijk dat na, inderdaad, als je AltGr + 2 tikt (wat de @ zou moeten zijn) verschijnt een tilde, dat Spaanse krulletje "~". Mijn 25-jarige collega zit al wat meewarig met mij te lachen, ik slaag er niet om aan te loggen, haha, knullig. Ik verklaar dat het aan het toetsenbord ligt, ergens een verkeerde instelling. Ik probeer alle combinaties op het klavier, nergens een @ te vinden...

De 25-jarige na een halve minuut : "Maar neen, gij zijt oud, ge snapt er niets van, allez laat mij ne keer proberen, (tikt paswoord in), ah tiens, mohow de @ werkt niet, tja, dan ga je niet kunnen aanloggen hé..."

Waarop ik vraag : "kan iemand mij de ASCII-code* even opzoeken van de arobase**?"

De jeugd, collectief : "De wat... ?"

"De ASCII-code van de arobase." Ik leg kort uit wat het is, iemand zoekt dat vol ongeloof op, geeft mij de code (Alt+064), ik tik de code en de rest van het paswoord in en kan aanloggen. Tot algehele verbazing van de jeugd. Was ik plots ten hemel gestegen zijn of, wellicht realistischer, mochten de poorten van de hel zich onder mij geopend hebben, ze hadden niet verbaasder kunnen kijken.

Blijkbaar heeft "den ouwe" zijn computerstreken nog niet verleerd, ha! Zal ze leren, de jonkies. 

 Zie ook : "html-code", ik kan nog altijd een hele website van nul opbouwen in html-code, maar dat hoeft niet meer natuurlijk, want tegenwoordig zijn er websitebouwmachines. Tot ze iets op de website moeten aanpassen en mij dan komen vragen hoe dat moet.

* elk computerteken heeft een code, de zgn. ASCII-code, die begint met Alt indrukken en enkele cijfers. Zo kun je elk teken dat de mens ooit uigevonden heeft op een computerscherm projecteren. De ASCII-code van het apenstaartje is dus Alt+064.

** Arobase is Frans voor at of apenstaart of @

Joost

Onlangs was het film met live muziek. Nosferatu, een Duitse stille horrorklassieker uit de jaren 1920, met muziek van Jozef van Wissum. Nosferatu zagen we in een ver verleden al een keer met live muzikanten, dit keer was het met 1 muzikant. Jozef van Wissum speelt barokluit. Een flink uit de kluiten gewassen luit is dat. We hadden er ook nog nooit van gehoord. 

In Montpellier is een vzw actief die optredens organiseert. Heel fijn is dat. Wie onlangs de Slimste Mens ter Wereld volgde, maakte kennis met Raven van Dorst, zanger bij Dool. We wisten van niets, maar Dool trad ook op in Montpellier laatstleden. Twee Hollanders achtereen.

Terug naar Nosferatu. De film gaat over een vampier die verliefd wordt op een mevrouw, het lief van een immobilier, al heette dat toen vast anders. De special effects zijn geweldig (voor een film van 100 jaar oud dan toch), zo verschijnt en verdwijnt Nosferatu in de nevelen der nacht en het niets.

Jozef speelde van plingelplangel op zijn luit en het publiek, althans het Nederlandstalige deel, kreeg onverwacht een leuk cadeautje : Jozef was vergeten dat ze in Frankrijk Frans praten en de ondertitels stonden nog op Nederlands. Lachen ! 

Geniet ervan 

Er brandt een lampje in mijn hart...

... en dat is voor Jeeeeeeheeeezus ! (*)

Enige tijd geleden kreeg ik een aanvraag voor een rondleiding in de stad : 90 personen, 3 gidsen, 3 uur, ze willen zeker de militaire barakken zien (die bestaan niet meer, enkel de omwalling, maar alla) en de Arceaux. Zaterdag, van 9u tot 12u.

Een beetje later : kun je de klanten om 8u oppikken aan hun hotel en met hun meerijden tot waar de andere gidsen zullen wachten ?

Euhm, baja zeker, maar dat is wel heel vroeg als je weet dat het maar 10 minuten rijden is.

Allez, om 8u30.

De avond voordien krijgen verschillende mensen van de toeristische dienst verschillende zeer verwarrende en tegenstrijdige berichten via sms. Komt er op neer : we veranderen niets meer, we staan om 8u30 aan het hotel. Punt.

Om 8u krijgt één van de gidsen een sms : we zitten op de bus te wachten, waar blijven jullie?

Om 8u20 stipt vertrekken we met de bus naar het stadscentrum. 10 minuten later zijn we daar. Ondertussen krijg ik te horen dat ze om 9u30 in de kathedraal moeten zijn voor de mis. Enigszins uit de lucht vallend vraag ik om dat nog een keer te herhalen. Jaja, om 9u30 mis in de kathedraal. Dat is niet mis.

Klant is koning, dus wij op een drafje naar de kathedraal. 90 pelgrims uit de Filippijnen achter ons aan die allemaal foto's willen nemen van elk gebouw in Montpellier en ondertussen een taartje kopen en een jurkje passen enal. Een kleine dierentuin ongeregeld.

Om stipt 9u30 droppen we de groep af in de kathedraal. Professionals, wij ! 

Daar is in geen velden of wegen een pastoor te bekennen. Geen pniek ! Ze hebben hun eigen gerief mee. De pastoor kleedt zich om, telt de hosties, proeft de wijn en doet zijn ding. 

De reisleidsters laten ons ondertussen weten dat we om 11u, dus niet om 12u, terug aan de bus verwacht worden, want ze moeten nog naar Lourdes.

De mis begint een kwartier te laat en duurt drie kwartier - ik laat u zelf uitrekenen hoe laat het ondertussen is - en dan moet uiteraard iedereen dringend naar het toilet. In de kathedraal is één WC. Om 2 voor 11 stap ik de kathedraal buiten met de laatste piskes. De groep van 90 personen is ondertussen verspreid geraakt over de hele stad.

We wandelen voorbij de ijsjeszaak, iedereen wil een ijsje. We wandelen voorbij de chocolatier, iedereen wil pralines. We wandelen voorbij de H&M, iedereen wil een bloes. We wandelen voorbij een hambergerkraam, iedereen wil een hamburger. Ik voelde mij precies weer de ei! leider! bij de jeugdbeweging. Niemand had haast, niemand deed zelfs maar alsof ze zich haastten.

Ik vond het hilarisch, de reisorganisatie iets minder. Rond ongeveer bij benadering à peu près 11u45 stipt zet ik de laatste taffelaars af aan de bus. 

Heerlijk, die groepsreizen !

Maar kijk, ik ben in een katholieke kerk binnengestapt en ik ben niet spontaan ontbrand. 

(*) nu zit die oorwurm in Jan zijn hoofd !

Vlagen, orkanen, windhozen, stormen, zefiers en briesjes

Het stormt al een tijdje op aarde. Letterlijk. De oceanen zijn oververhit, de VS, Europa en andere werelddelen kreunen onder orkanen en stormen. Milton, Kirk, Leslie,... het klinkt als een aflevering van een Amerikaanse science fiction serie uit de jaren '60, het is pure ernst. De mensheid stuurt zichzelf met een rotvaart richting eigen graf. Zolang de 2700 miljardairs op aarde daar wat kunnen aan doen zal geldgewin belangrijker blijven dan een gezonde aarde. Wat doen de heersers der aarde in het geval van een dodelijke orkaan? Ze roepen op om te bidden voor een veilige doortocht. Hoe cynisch kun je worden? Kanaries sterven massaal in de mijn, onze voorouders wisten al dat het dan hoog tijd was om actie te ondernemen, maar we zitten in de laatste decadente decennia van Rome. Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd ze te herhalen.

Maar genoeg gepreekt, want het heeft ook een weerslag op ons persoonlijk leven. Door de wind, door de regen naar het werk, gelamineerd in regenbroek en kawee, dat is nog het minste de kwaden. We zijn in België, alwaar het 7% van de tijd regent, gepokkeld en gemaasd. Deze herfst in Montpellier heb ik al 1 keer mijn regenbroek gedragen op de fiets. Valt wel mee hee.

Vandaag gaat het hevig stormen. In Frankrijk worden geen halve maatregelen genomen : treinen worden afgeschaft, rondleidingen geschrapt, zandzakjes gevuld. Mensen bellen ons op om te smeken hun reis te mogen annuleren. Taxis rijden af en aan, fietsen worden achtergelaten in hotels,

Deze week in Montpellier heeft de zon deze week al 3 minuten geschenen en dat beïnvloedt het humeur. 

De zuiderlingen vinden dat wel plezant, zo geen zon, wat regen, wat wind. Het is keer wat anders. De noorderlingen - en dat zijn er wel wat in deze streken - die houden niet op met zeuren. Wij hebben genoeg grijs gezien voor zeven levens. Wij willen blauwe luchten, stralende zonnen en een beetje te warm.

Geef ons onze zon terug ! Nu !

Het onmogelijke doen we meteen...

Een groep van 12 wil op fietsreis. Ze komen overmorgen aan in het hotel, de dag nadien doen ze een tochtje van 68 km naar het volgende hotel, enzovoort enzoverder tot ze vier dagen later aan het einde aankomen. Bagagetransport, fietshuur, enzovoor enal. Er zijn al 60 (zestig !) e-mails heen en weer gegaan voor het allemaal in orde gekomen is.

De telefoon rinkelt : ah juist ja, haha, moet ge nu eens wat weten, we zijn dat vergeten te vertellen : er zullen 4 mensen pas de dag nadien aankomen. Ze moeten dus geen overnachting hebben voor die eerste nacht. 

- Ok, dan annuleren we de nacht. En rond hoe laat komen ze dan aan de dag nadien ?

- Rond 16u. 

- Jamaar, de groep vertrekt om 10u 's morgens met de fiets en hun bagage wordt dan ook opgepikt.

- De 4 willen ook nog fietsen, die vertrekken dan om 16u.

- Jamaar, het is 60 km en tegen 18u is het donker...

- Tja, dan is dat zo.

- Jamaar, wat met hun bagage ? Gaan ze die op de fiets meenemen ?

- Ah neen, regel maar dat die om 16u opgepikt wordt.

- Jamaar, dat gaat niet meer twee dagen voor vertrek, de transporteur heeft ook een planning waar hij zich moet aan houden.

- Tja, los het op, we verwachten dat de bagage om 16u opgepikt wordt.

 Zestig e-mails en op geen enkel moment denken die pipo's er aan om ons de belangrijkste brok van info te geven. Kiekens!